Μαμάδες μονογονείς, αυτό είναι για εσάς
Αλλά και για εκείνους που δε νιώθουν σίγουροι για το μέλλον τους. Που αναρωτιούνται αν θα αλλάξουν τα πράγματα ποτέ…
Ήμουν κάποτε εσύ.
Παρέμεινα σε μια σχέση από φόβο και με θλίψη, γνωρίζοντας τι θα σήμαινε μια αλλαγή για όλους μας.
Έφυγα 3 χρόνια αργότερα, με την πεποίθηση ότι αυτό ήταν, μόνο εμείς. Μόνο εγώ και τα παιδιά μου…
Και αυτό ήταν τέλειο!
Για κάποιο λόγο ήθελα να σταματήσει το στόρι μου κάπου εκεί.
Πολύ συχνά ακούμε για το πώς «τα κατάφερε» μια μονογονέας μαμά αλλά όχι και για το πως έγινε πιο ευτυχισμένη.
Την βλέπουμε με σύντροφο μετά το χωρισμό της και σκεφτόμαστε «Ευτυχώς, τα κατάφερε»
Πιστέψτε με. Τα κατάφερνα και πριν. Κάθε μέρα που πέρασα ως μονογονέας μητέρα, τα κατάφερνα.
Αλλά σκεφτόμουν, ότι ακριβώς επειδή είμαι μητέρα, θα έπρεπε να προετοιμαστώ για μια μοναχική ζωή. Χωρίς σύντροφο.
Τον περισσότερο καιρό ήμουν εντάξει με αυτό.
Όμως ένιωσα να με πιέζουν τα κομμάτια του εαυτού μου που λαχταρούσαν περισσότερο. Τα κομμάτια μου που ήθελαν να πιστέψουν ότι ήταν δυνατό. Η ρομαντική εκδοχή μιας ζωής μετά το διαζύγιο…
Γνώρισα αυτόν τον άνδρα μέσα στο χάος.
Και όταν λέω χάος, εννοώ ΧΑΟΣ!
Δούλευα δύο δουλειές, ενώ μέναμε με τα παιδιά στους γονείς μου. Η σχέση μας βασίστηκε σε κλεμμένες στιγμές. Με μια γυναίκα που δεν ήταν σίγουρη αν μπορούσε να εμπιστευτεί τον οποιονδήποτε. Ούτε καν τον εαυτό της.
Θυμάμαι όταν κάναμε δραστηριότητες μαζί και τον παρακολουθούσα να συνειδητοποιεί το πιο βασικό. Πόσο εντελώς απρόβλεπτη, αγχωτική, μπορεί να είναι η ζωή με τα παιδιά. Τον είδα να μένει άναυδος σε μια έκρηξη των παιδιών.
Θυμάμαι όμως τη μέρα που βάλαμε τα παιδιά για ύπνο και με σταμάτησε στις σκάλες για να μου πει:
«Τα αγαπώ και εγώ ξέρεις…»
Όλο αυτό το διάστημα, είχα υποθέσει ότι αυτός ο άνθρωπος ανεχόταν την κατάσταση τρέλας με τα παιδιά επειδή ήθελε να είναι μαζί μου. Ίσως έτσι ξεκίνησε. Αλλά εξελίχθηκε σε περισσότερα.
Ο νέος μου σύντροφος δεν είχε αποστολή να με σώσει.
Ήταν μια ευκαιρία.
Να μπει μέσα σε εμάς και να λάμψουμε όλοι μαζί.
Σταμάτησα να στεναχωριέμαι όταν τα παιδιά μου δεν ήταν στα καλύτερα τους. Ήξερα πια ότι αξίζουν να αγαπηθούν ανεξάρτητα από αυτό.
Σταμάτησα να νιώθω ενοχές για τον γονικό ρόλο που ανέλαβε ο νέος μου σύντροφος. Γιατί ήταν η ευκαιρία να αγαπήσω και να αγαπηθώ.
Και τέλος, σταμάτησα να νιώθω ότι είμαι βάρος. Επέλεξα να μας δω ακριβώς όπως είμαστε πραγματικά. Οικογένεια όλοι μαζί.
Μαμάδες μονογονείς, αυτό το κείμενο το μετέφρασα ελεύθερα από μια ανάρτηση της αγαπημένης μου Sarah Nicole Landry. Ή αλλιώς The Birds Papaya.
[via]
English 
Greek