Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες

Οι νύχτες της Μητέρας

Ξαπλώνεις. Αγχώνεσαι. Κάνεις όνειρα. Ούτε να το σκεφτείς να ξαπλώσεις μπρούμυτα. Δεν έχει φουσκώσει ακόμη η κοιλίτσα σου αλλά σκέφτεσαι ήδη το μωρό σου. Θέλεις να είναι άνετα. Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες.

Ξαπλώνεις. Δεν μπορείς να βολευτείς. Θυμάσαι που ενώ μπορούσες να ξαπλώσεις μπρούμυτα δεν το έκανες γιατί φοβόσουν μην ενοχλήσεις το φασολάκι σου; Ε, τώρα ΔΕΝ μπορείς να ξαπλώσεις μπρούμυτα. Ξεφυσάς. Εύχεσαι να μπορούσες να κοιμηθείς όρθια.

Οι νύχτες της Μαμάς είναι μεγάλες.

Ξαπλώνεις. Σηκώνεσαι. Θηλάζεις. Ξαναξαπλώνεις. Ξανασηκώνεσαι. Θηλάζεις. Επαναλαμβάνεις μέχρι το πρωί. Κάνεις τους πιο τρελούς εσωτερικούς διάλογους με τον εαυτό σου όσο οι υπόλοιποι κοιμούνται. Πλέον καταλαβαίνεις ότι τελικά μπορείς να κοιμηθείς και όρθια. Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες.

Ξαπλώνεις. Προσπαθείς δηλαδή. Σου έχουν μείνει μόνο 2 εκατοστά στην άκρη του κρεβατιού. Κάνεις συνδυασμούς tetris στο μυαλό σου και σκέφτεσαι ότι αν ξαπλώσεις ανάποδα θα έχεις λίγο περισσότερο χώρο. Δεν βολεύεσαι. Ξυπνάς με μικρά ποδαράκια πάνω στο κεφάλι σου. Πάλι δεν ξεκουράστηκες. Οι νύχτες της Μαμάς είναι μεγάλες.

Ξαπλώνεις. Σηκώνεσαι γιατί μια φωνούλα που φωνάζει «Μαμά τσίσα» σε καλεί. Σηκώνεσαι γιατί μια φωνούλα που φωνάζει «Μαμά νερό», σε καλεί. Σηκώνεσαι γιατί μια φωνούλα που φωνάζει «Μαμά, έλα φοβάμαι» σε καλεί. Σηκώνεσαι γιατί θέλεις να δεις αν αναπνέει. Σηκώνεσαι γιατί υποψιάζεσαι ότι ανέβασε πυρετό. Σηκώνεσαι γιατί πια συνήθισες.

Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες.

Δεν ξαπλώνεις πια. Αν και είσαι πολύ κουρασμένη. Βάζεις τα μικρά για ύπνο και μένεις ξύπνια. Οι νύχτες είναι το μόνο μέρος της ημέρας για να βρεις λίγο τον εαυτό σου. Να κάνεις πράγματα στην απόλυτη ησυχία. Να κάνεις κάτι για εσένα. Να θυσιάσεις ώρες ύπνου για αυτούς τους λόγους. Και τι έγινε; Άλλωστε τα τελευταία χρόνια ο ύπνος έχει όλο και μικρότερη θέση στη ζωή σου. Γιατί οι νύχτες της Μαμάς είναι μεγάλες. Και συνήθως άυπνες.

Ξαπλώνεις. Όχι, τελικά δεν μπορείς να ξαπλώσεις, τζάμπα το παλεύεις. Σηκώνεσαι. Κάνεις ένα καφέ και τριγυρνάς στο σαλόνι. Βγαίνεις έξω στο μπαλκόνι. Περιμένεις τη στιγμή που τα βλέμματα σας θα συναντηθούν. Περιμένεις. Και περιμένεις. Και όταν αυτό γίνεται ανακουφίζεσαι. Και τώρα μπορείς να ξαπλώσεις. Ακόμη και αν έχει ξημερώσει. Οι νύχτες της Μητέρας είναι μεγάλες.

Οι μέρες της Μητέρας είναι απαιτητικές. Μιλάμε συχνά γι αυτές. Σπάνια όμως μιλάμε για τις νύχτες της Μητέρας. Που είναι μεγάλες. Και το περίεργο είναι ότι παραμένουν μεγάλες, όσα χρόνια και αν περάσουν. Οι νύχτες αυτές… είναι τελικά κομμάτι της μητρότητας.

Λίζα

[via]