Οι νύχτες είναι μεγάλες. Αλλά τα χρόνια περνούν τόσο γρήγορα

Οι νύχτες είναι μεγάλες. Αλλά τα χρόνια περνούν τόσο γρήγορα

Οι νύχτες είναι μεγάλες.

Όταν επιστρέφεις επιτέλους στο σπίτι με το μωρό, το βραχιόλι του μαιευτηρίου είναι ακόμα στον καρπό σου.

Και το γλυκό σου νεογέννητο κλαίει και φωνάζει όλη τη νύχτα.

Όταν δοκιμάζεις όλα όσα γνωρίζεις για να το ανακουφίσεις και τίποτα δε φαίνεται να λειτουργεί.

Και τελικά τα δάκρυα χαράς που περίμενες γίνονται… δάκρυα εξάντλησης και απογοήτευσης.

Οι νύχτες είναι μεγάλες.

Όταν κουνάς, νανουρίζεις και τραγουδάς ότι τραγούδι ξέρεις χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Και αυτή η κούνια που επιλέξατε με τόση αγάπη και φροντίδα είναι κενή, ενώ περπατάς το μήκος του σπιτιού σου ξανά και ξανά. Και κουνάς με τα χέρια σου και ψιθυρίζεις σσσς και προσεύχεσαι να έρθει επιτέλους ο ύπνος. 

Οι νύχτες είναι μεγάλες.

Όταν ο πυρετός είναι υψηλός, τα ματάκια του συνήθως είναι θαμπά και κουρασμένα. Όταν το μικρό του σώμα ταλαιπωρείται από την άτιμη ασθένεια και δεν ξέρεις τι συμβαίνει. Όταν ψάχνεις online να βρεις τα συμπτώματα της αρρώστιας επειδή είναι πολύ αργά και απλά καταλήγεις τρομοκρατημένη.

Οι νύχτες είναι μεγάλες.

Όταν δε σε πιάνει ύπνος τη νύχτα γιατί αναρωτιέσαι αν το μωρό σου όταν μεγαλώσει και θα κάνει φίλους στο σχολείο όταν μεγαλώσει. Το σώμα είναι εξαντλημένο από την ημέρα αλλά το μυαλό δεν κοιμάται ποτέ και κάνει ερωτήσεις: Θα προσαρμοστεί εύκολα, θα είναι ευτυχισμένο, θα του έχω διδάξει αρκετά για να περιηγηθεί σε νέες εμπειρίες; 

Οι νύχτες είναι μεγάλες.

Όταν γεμίζουν τώρα το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου σου με περισσότερες ερωτήσεις και τραγούδια από όσα μπορείς να αντέξεις, λίγα χρόνια αργότερα θα ασχολούνται μόνο με το κινητό τους και η ησυχία θα είναι αποπνικτική. Όταν τα μάτια που κάποτε ήταν γεμάτα από διασκέδαση και γέλιο τώρα είναι στραμμένα προς τον ουρανό πιο συχνά από όσο θα θέλαμε, και θα αναρωτιέσαι αν είναι όλα καλά στον κόσμο τους.

Οι νύχτες είναι μεγάλες.

Όταν βγαίνει σε ραντεβού και αναρωτιέσαι αν όλα όσα της δίδαξες και όλες οι συζητήσεις που είχατε μαζί είναι αρκετές. Όταν βγαίνει έξω με τους φίλους του και ελπίζεις ότι θα είναι ηγέτης και όχι οπαδός. Και ότι μπορείς να του δείξεις το σωστό τρόπο να πάρει αποφάσεις. Όταν το αυτοκίνητο είναι έτοιμο και γεμάτο και τα χέρια σου κρατούν τα δικά τους μέσα από το παράθυρο αλλά εκείνα τα τραβούν μακριά.

Ναι. Οι νύχτες είναι μεγάλες.

Αλλά τα χρόνια;

Ωωω ναι! Τα χρόνια περνούν γρήγορα…

Όταν το μικρούλι πλασματάκι που κάποτε δεν κοιμόταν στη κούνια του, είναι πλέον πολύ μεγάλο για να χωρέσει ακόμα και στο κρεβατάκι του.

Τα χρόνια περνούν γρήγορα.

Όταν το πιο μικροσκοπικό χεράκι που έσφιξε δυνατά το δάχτυλό σου τόσο σφιχτά, αφήνει το χέρι σου πολύ εύκολα και τρέχει στην αυλή του νηπιαγωγείου.

Τα χρόνια περνούν γρήγορα.

Όταν τα μωρά μας, τα οποία κάποτε κούρνιαζαν στην αγκαλιά μας και τραβούσαν τα μαλλιά μας γεμίζοντας τις γροθιές τους με αυτά, τώρα τα ισιώνουν, βάζουν ζελέ και χτενίζουν περίτεχνα τα δικά τους μαλλιά.

Τα χρόνια περνούν γρήγορα.

Όταν αυτός που σκεφτόσουν ότι δεν πρόκειται να κοιμηθεί ποτέ, θα κοιμηθεί τώρα μέχρι το μεσημέρι αν τον αφήσεις.

Τα χρόνια περνούν γρήγορα.

Όταν βλέπεις το χέρι, αυτό το χεράκι που μόλις χθες του έμαθες να χαιρετάει. Και του έλεγες ενθαρρυντικά «Κάνε γεια σου, γεια σου!», σε χαιρετάει για αντίο καθώς οδηγεί μακριά.

Τα χρόνια περνούν γρήγορα.

Όταν τα μικρούλια μας γίνουν τα μεγάλα μας. Όταν ο δρόμος μας γίνει ο δρόμος τους. Όταν η αγάπη μας είναι τόσο μεγάλη σε σημείο να πονάει …

Θα θυμόμαστε …

Ότι οι νύχτες ήταν τόσο μεγάλες. Αλλά τα χρόνια περνούν τόσο γρήγορα.

Το υπέροχο αυτό κείμενο είναι δική μου ελεύθερη (αρκετά ελεύθερη θα έλεγα) μετάφραση από ένα post της σελίδας «No Mama’s Perfect» που σημαίνει «Καμία μαμά δεν είναι τέλεια». Μοιάζει με την ονομασία της δικής μας ομάδας «Δεν είμαι τέλεια μαμά» και αυτό με ενθουσίασε ακόμη περισσότερο γι αυτό που πρεσβεύει.

[via]