Όταν επέλεξα να χωρίσουμε γιατί ανέκαθεν πίστευα πως όσες κωλοτούμπες κι αν κανεις ο άνθρωπος δεν αλλάζει έπεσε όλος ο περίγυρος και η οικογένεια μου πρώτη και καλύτερη να με φάνε καθότι ο σύζυγος παρά πολύ αγαπητός σε όλους
Αγαπητή μου Α μπα, Είμαι 36, παντρεμένη από το 2015 με ένα παιδάκι 2 ετών, και τους τελευταίους 7 μήνες σε διάσταση. Ο σύζυγος μου (4 χρόνια μεγαλύτερος) ευγενικός, πολύ ήπιων τόνων, χωρίς αντιρρήσεις σχεδόν σε τίποτα, μορφωμένος, πολύ έξυπνος, και μαθημένος να του τα προσφέρουν όλα στο χέρι. Λίγο ….αργοκίνητος θα έλεγα και το εντελώς αντίθετο απ ότι εγώ. Πριν παντρευτούμε ήμασταν μαζί 4 χρόνια (δε συζούσαμε, βλεπόμασταν κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο λόγω απόστασης). Εγώ από την πλευρά μου δεν υπήρξα ποτέ ερωτευμένη μαζί του (έλεγα πάντα πως ο έρωτας έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή φεύγει οποτε λίγο το κακό) το ερωτικο κομματι ήταν μέτριο, όμως με κέρδισαν οι πολύ όμορφοι τρόποι του, το λέγειν του, ότι δε μου χαλούσε ποτε χατήρι, ότι ήταν πολύ πιστός, ότι δε δημιουργούσε εντάσεις, ούτε τσακωνόμασταν και ποτε (εμένα αυτό μ έκανε να βαριέμαι με τον καιρό να το θεωρώ μη φυσιολογικό και ταυτόχρονα να νιωθω άσχημα μηπως είμαι αχάριστη) και φυσικά η αγάπη μου για εκείνον. Όλα κυλούσαν ήσυχα, μια συνηθισμένη ζωή δλδ δουλεια, σπίτι, βγαίναμε σε φυσιολογικά επίπεδα με φίλους, τραπεζώματα σε γονείς, μέχρι που γέννησα το παιδάκι μου και όλα όσα περνούσαν μόνο από το χέρι μου διογκώθηκαν τόσο πολύ που απλά δεν άντεχα άλλο (ούσα πολύ δυναμική). Δουλεια, σπίτι, παιδί μόνη μου (όταν δούλευα το παιδί το κρατούσε η η μαμά μου η η πεθερά μου και ποτε εκείνος καθώς η φοβόταν η είχε μονίμως δουλεια την οποία παρεμπιπτόντως έκανε και από το σπίτι και θα μπορούσε άνετα να προσαρμόσει τις ώρες του για να με βοηθήσει κάπου). Όταν επέλεξα να χωρίσουμε γιατί ανέκαθεν πίστευα πως όσες κωλοτούμπες κι αν κανεις ο άνθρωπος δεν αλλάζει έπεσε όλος ο περίγυρος και η οικογένεια μου πρώτη και καλύτερη να με φάνε καθότι ο σύζυγος παρά πολύ αγαπητός σε όλους. ( μα γίνεται να είσαι σε όλους μα όλους αγαπητός;;;;; αλλη απορια αυτή). Για 5 μήνες πέρασα πραγματικά παρά πολύ δύσκολα ακούγοντας ξανά και ξανά, και δε ντρέπεσαι και δεν εκτιμάς τον άνθρωπο που έχεις, και κανεις κακό στο παιδί σου, και θα βρεις κανέναν που δε θα σου φέρεται καλά και τότε θα καταλαβεις τι εχασες κτλ κτλ (επαρχία γαρ). Τεράστιος ψυχολογικός πόλεμος που μ έκαναν πολλές φορές να νιώσω τύψεις όμως εγώ δε μπορούσα ούτε ερωτικά να τον δω πια. Εκείνος από την πλευρά του έκλαψε, παρακάλεσε, κλαφτηκε λίγο ύπουλα θα έλεγα στους δικούς μου ξέροντας ότι θα πάρουν το μέρος του και θα κάνουν τη ζωή μου ακόμη πιο δύσκολη, προσπάθησε να με κάνει να πιστέψω πως το παιδί θα είναι δυστυχισμένο, πως εγώ δε θα τα βγάλω πέρα μόνη μου χωρίς κανέναν να με υποστηρίζει και ενδεχομένως και οικονομικά (έχω τη δουλειά μου και πάντα πλήρωνα περισσότερα από εκείνον) και πάει λέγοντας. Το ερώτημα είναι: κι αν κάνω λάθος και όντως τόσο συγκαταβατικους και αθόρυβους χαρακτήρες δεν τους αφήνουμε;;;; Και καλά άσε εμένα. Αν κάνω λάθος και δημιουργήσω οντως ψυχολογικό στο παιδί μου;;;;Κάτι που θα με στεναχωρούσε αφάνταστα πολύ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων και καλές γιορτές με υγεία!!!!!
– Μ.
Η Α ΜΠΑ, ΑΠΑΝΤΑΕΙ
Δεν μπορεί να σου πει άλλος ποιος είναι ο καλός λόγος για να χωρίσεις. Δική σου είναι η ζωή, μια την έχεις, εσύ αποφασίζεις. Για κάποια άλλη μπορεί να ισχύει το «συγκαταβατικούς και αθόρυβους χαρακτήρες δεν αφήνουμε». Για σένα, ισχύει; Δεν υπάρχουν συνταγές και νόμοι σε αυτά. Ο καθένας για τον εαυτό του ξέρει. Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους, πώς να το κάνουμε.
Μόνο που αυτός, συγκαταβατικός, δεν είναι. Αθόρυβος, ναι. Χειριστικός και ύπουλος, επίσης. Μια χαρά βρήκε τρόπο να μην ασχολείται με το παιδί του και να αποφύγει ευθύνες. Μια χαρά βρήκε τρόπο να σε πιέσει μέσω των γονιών σου. Μια χαρά βρήκε τρόπο να σε απειλήσει χρησιμοποιώντας το παιδί. Τα διαζύγια βγάζουν τα χειρότερα στην επιφάνεια. Τώρα τα είδες όμως, δεν γίνεται να τα ξε-δεις.
Αν δεν τίθεται θέμα κακοποίησης, που κάνει τα πράγματα ξεκάθαρα, δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να πει σε κάποιον με ποιον θα παραμείνει παντρεμένος. Πραγματικά, δεν είναι δουλειά κανενός. Όποιος έχει γνώμη, για τον εαυτό του μιλάει. Οι γονείς σου δεν θέλουν να έχουν χωρισμένη κόρη, γιατί θα αλλάξουν οι δικές τους ευθύνες. Ο περίγυρος δεν θέλει, γιατί θα αλλάξουν οι δικές τους ισορροπίες και θα πρέπει να διαλέξουν στρατόπεδο. Ενδεχομένως θα αναγκαστούν να σκεφτούν τον δικό τους γάμο, που μπορεί να μην θέλουν. Σου υπογράφω ότι δεν είναι αγαπητός σε όλους, έτσι σου λένε τώρα επειδή δεν θέλουν να χωρίσεις, και δεν θέλουν, ξαναλέω, γιατί δεν θέλουν να αναθεωρήσουν ή να ταραχτούν. Αν χωρίσουν όλες οι δυσαρεστημένες γυναίκες, καταλαβαίνεις τι έχει να γίνει. Πόσα άπλυτα ρούχα θα μαζευτούν, πόσα φαγητά δεν θα μαγειρευτούν, πόσα μπαλκόνια δεν θα σκουπιστούν, πόσοι άντρες θα αναγκαστούν να πάρουν τους συγγενείς τους για χρόνια πολλά (αφού το θυμηθούν), οπότε αυτές που το τολμούν, δέχονται πόλεμο.
Αν χωρίσεις, θα αρχίσουν να μιλάνε και αυτοί που δεν τον συμπαθούν. Θα δεις.
[via]
Greek 
English